zabawa towarzyska

См. также в других словарях:

• towarzyski — towarzyskiscy 1. «lubiący przebywać w towarzystwie innych osób, obcować z ludźmi; nie lubiący samotności» Towarzyski człowiek. Towarzyska natura. 2. «dotyczący kontaktów między znajomymi, związany z kręgiem osób, z którymi się przebywa na terenie …   Słownik języka polskiego

• gra — ż IV, CMs. grze; lm D. gier 1. «zabawa towarzyska prowadzona według pewnych zasad, niekiedy połączona z hazardem, granie; w sporcie: rozgrywka prowadzona między zawodnikami lub zespołami według zasad określonych regulaminem danej dyscypliny;… …   Słownik języka polskiego

• piknik — m III, D. u, N. piknikkiem; lm M. i przestarz. «zabawa towarzyska, zwykle składkowa, na wolnym powietrzu; majówka, wycieczka» Urządzić piknik. ‹ang.› …   Słownik języka polskiego

• gra — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. grze; lm D. gier {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zabawa towarzyska, w której występuje element współzawodnictwa, określona ustalonymi regułami; rozgrywka sportowa prowadzona… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• piknik — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. u {{/stl 8}}{{stl 7}} zabawa towarzyska urządzona na wolnym powietrzu, zazwyczaj za miastem, połączona ze zjedzeniem zwykle zimnego posiłku <ang.> {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• taniec — m II, D. tańca; lm M. tańce, D. tańców 1. «rytmiczne ruchy ciała, zwłaszcza nóg, wykonywane w takt muzyki jako rozrywka towarzyska, popis artystyczny lub jako forma obrzędowa» Taniec towarzyski, sceniczny, klasyczny, figurowy, ludowy, narodowy.… …   Słownik języka polskiego